تمدنهای باستانی اجسام نجومی، اغلب خورشید و ماه را برای تعیین زمان مشاهده می کردند که بعد ها به وسیله ی آن ساعت گفته شد ؛ به گفته اریک بروتون، مورخ، استون هنج به احتمال زیاد معادل عصر حجر یک رصدخانه نجومی بوده است که برای رویدادهای فصلی و سالانه مانند اعتدال یا انقلاب انقلاب استفاده می شده است ، از آنجایی که تمدن های سنگی تاریخ ثبت نشده ای به جا گذاشته اند، اطلاعات کمی در مورد روش های اندازه گیری زمان آنها وجود دارد.
مردم آمریکای میوآمریکایی هنگام کار با تقویم ها، سیستم شمارش طبیعی را برای تولید یک سال 360 روزه تغییر دادند بومیان استرالیا حرکت اجسام در آسمان را به خوبی درک کردند و از دانش خود برای ساخت تقویم و کمک به ناوبری استفاده کردند اکثر فرهنگ های بومی فصلی داشتند که به خوبی تعریف شده و با تغییرات طبیعی در طول سال تعیین شده بود، از جمله رویدادهای آسمانی. از مراحل ماه برای علامت گذاری دوره های کوتاهتر استفاده شد. یارالدی های استرالیای جنوبی یکی از معدود افرادی بودند که راهی برای اندازه گیری زمان در طول روز داشتند که با استفاده از موقعیت خورشید به هفت قسمت تقسیم شد.
همه نگهبانان و راهنمایان زمان قبل از قرن سیزدهم به روش هایی متکی بودند که از چیزی استفاده می کردند که به طور مداوم حرکت می کرد. هیچ روش اولیه ای برای حفظ زمان با نرخ ثابت تغییر نکرد. دستگاهها و روشهای حفظ زمان به طور مداوم از طریق مجموعه ای طولانی از اختراعات و ایده های جدید بهبود یافته است.
ساعت های سایه ای و ساعت های آفتابی
اولین وسایلی که برای اندازه گیری موقعیت خورشید استفاده شد، ساعت های سایه ای بود که بعداً به ساعت آفتابی تبدیل شد. 3500 سال قبل از میلاد، جزو اولین ساعت های سایه هستند. قدیمی ترین ساعتهای آفتابی شناخته شده مربوط به قرن است. 1500 سال قبل از میلاد (در طول سلسله 19) و در دره پادشاهان در سال 2013 کشف شد. و روز بدون توجه به زمان سال به 12 قسمت مساوی تقسیم شد. این مدل همچنین نشان داد که صبح است یا بعد از ظهر، و همچنین انقلاب های تابستانی و زمستانی.
نوع سوم ساعت سایه ایجاد شد. 500 سال قبل از میلاد که از نظر شکل شبیه به مربع T خم بود. گذر زمان را با سایه ای که از نوار عرضی خود ایجاد کرده بود اندازه گیری کرد. صبح ها به سمت شرق جهت گیری می کرد و ظهر می چرخید، بنابراین می توانست سایه خود را در جهت مخالف قرار دهد.
در کتاب مقدس به یک ساعت آفتابی اشاره شده است، در 2 پادشاهان 20: 9-11، هنگامی که حزقیا، پادشاه یهودیه در طول قرن 8 قبل از میلاد، ثبت شده است که توسط اشعیا نبی شفا یافته است و علامتی برای بهبود او می خواهد.
و اشعیا گفت: این نشانه را از جانب خداوند باید داشته باشی، زیرا خداوند آنچه را که گفته است انجام می دهد: آیا سایه ده درجه جلو می رود یا ده درجه عقب می رود؟ حزقیا پاسخ داد: این برای سایه ده درجه پایین است که روشن است، نه، اما اجازه دهید سایه ده درجه به عقب برگردد و اشعیاء نبی به خداوند فریاد کشید و سایه را ده درجه به عقب آورد، که در آن از طریق خط اخاز پایین آمده بود.
یک لوح گلی از اواخر دوره بابل، طول سایه ها را در زمان های مختلف سال توصیف می کند. بروسوس، نویسنده بابلی (قرن سوم قبل از میلاد) توسط یونانیان با اختراع ساعت آفتابی نیمکره ای از سنگ تراش خورده است. مسیر سایه به 12 قسمت تقسیم شد تا زمان مشخص شود. ساعت های آفتابی یونانی بسیار پیچیده شدند. آنالما بطلمیوس، که در قرن 2 بعد از میلاد نوشته شد، از شکل اولیه مثلثات استفاده کرد تا موقعیت خورشید را از داده هایی مانند ساعت روز و عرض جغرافیایی بدست آورد. رومی ها ایده ساعت آفتابی را از یونانی ها وام گرفته اند. فرمانده نظامی پلینی بزرگتر ثبت کرد که اولین ساعت آفتابی در رم در سال 264 قبل از میلاد مسیح، غارت شده از کاتانیا در سیسیل، رسید. به گفته وی، این زمان نادرست را برای یک قرن ارائه داد، تا زمانی که از علائم و زاویه مناسب برای عرض جغرافیایی رم استفاده شد.
به گفته ارنست زینر، مورخ نجوم آلمانی، ساعت های آفتابی در قرن سیزدهم با مقیاس هایی که ساعت های مساوی را نشان می دادند ، توسعه داده شد. اولین بر اساس زمان قطبی در آلمان ظاهر شد. 1400؛ یک نظریه جایگزین پیشنهاد می کند که ساعت شمسی ساعتی دمشق در زمان قطبی را می توان به سال 1372 نسبت داد. رساله های اروپایی در مورد طراحی ساعت آفتابی ظاهر شد.
یک روش مصری برای تعیین زمان در طول شب، استفاده از نوعی خط لوله به نام merkhet بود در استفاده از حداقل 600 سال قبل از میلاد مسیح دو مارکت با پلاریس، ستاره قطب شمال، برای ایجاد یک نصف النهار شمالی – جنوبی تراز شدند ، زمان با مشاهده ستارگان خاص هنگام عبور از نصف النهار تعیین شد
ساعت های آبی
قدیمی ترین توصیف کلیپسیدرا یا ساعت آبی از کتیبه مقبره یکی از مقامات اولیه سلسله هجدهم (حدود 1500 قبل از میلاد) دربار مصر به نام آمنمت است که به عنوان مخترع آن شناخته شده است. فرض بر این است که شیء توصیف شده روی کتیبه یک کاسه با علائم برای نشان دادن زمان و حفره های کوچک در پایه آن است، کاسه روی آب شناور شده و اجازه داده شده تا پر شود. [26] قدیمی ترین ساعت آب شناخته شده در مقبره فرعون آمنهوتپ سوم (حدود 1417-1379 قبل از میلاد) یافت شد.
هیچ نمونه شناخته شده ای در مورد وجود ساعت های خروجی آب از بین النهرین باستان از ساعت های خروجی آب وجود ندارد ، اما منابع مکتوب باقی مانده است. معرفی ساعت آب به چین، شاید از بین النهرین، در هزاره دوم قبل از میلاد، در زمان سلسله شانگ و حداکثر تا هزاره اول قبل از میلاد اتفاق افتاده است.
در حدود 550 بعد از میلاد، یین گوی اولین کسی بود که در چین در مورد مخزن سرریز یا سطح ثابت اضافه شده به این سری نوشت، که بعداً توسط مخترع شن کو به تفصیل شرح داده شد. در حدود 610 ، دو مخترع سلسله سوئی، Geng Xun و Yuwen Kai، اولین کسانی بودند که کلپسیدرا تعادل را با موقعیت استاندارد برای ترازوی فولادی ایجاد کردند. در سال 721 ریاضیدان یی شینگ و مقام دولتی لیانگ لینگزان قدرت آب را با ساعت نجومی تنظیم کردند و قدرت را به واحد تکانه ها تقسیم کردند تا حرکت سیارات و ستارگان تکرار شود.
در سال 976، ستاره شناس سلسله سونگ ژانگ سیکسون با استفاده از جیوه مایع به جای آب در یخ زدگی کلپسیدریا در هوای سرد به آن پرداخت. یک برج ساعت نجومی مجهز به آب توسط چندنفره Su Song در سال 1088 ساخته شد، که دارای اولین محرک زنجیره ای انتقال قدرت بی پایان شناخته شده بود.
برج بادها در آتن (قرن اول پیش از میلاد)
فیلسوفان یونانی آناکساگوراس و امپدوکلس هر دو به ساعت های آبی اشاره می کردند که برای اعمال محدودیت های زمانی یا گذر زمان استفاده می شد. افلاطون فیلسوف آتنی یک ساعت زنگ دار اختراع کرده است که از توپ های سربی با صدای بلند بر روی یک بشقاب مسی برای بیدار کردن شاگردان خود استفاده می کرده است.
ساعتهای آب یونان در حدود 325 قبل از میلاد دقیق تر شده و با صورت ساعت عقربه ای سازگار شده اند. مشکلی که در اکثر برج بادها وجود دارد، تغییر جریان آب به دلیل تغییر فشار سیال، از 100 قبل از میلاد برطرف شد. ظرف آب ساعت به شکل مخروطی درآمده است. این سازه پیچیده تر شد و شامل گونگ ها و مکانیسم های متحرک بود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برج بادها در آتن، توسط منجم آندرونیکوس کوروش در قرن 1 قبل از میلاد طراحی شده است، زمانی دارای هشت ساعت آفتابی ، ساعت آبی و پره باد بود. در سنت یونانی، در دادگاه استفاده می شد. بعدها، روشی که بعداً توسط رومیان باستان پذیرفته شد.
اولین ساعت چرخ دنده ای
اولین ساعت چرخ دنده در قرن 11 توسط مهندس عرب ابن خلف مرادی در ایبری اسلامی اختراع شد. این یک ساعت آبی بود که از دنده های قطعه ای استفاده می کرد. ساعت های آبی اسلامی، که از قطارهای دنده ای پیچیده استفاده می کردند و شامل آرایه های اتوماتا بودند، تا اواسط قرن 14در پیچیدگی خود بی نظیر بودند. مکانیسم های مایع محور (با استفاده از شناورهای سنگین و سیستم سر ثابت) توسعه داده شد که ساعت های آب را قادر می سازد با سرعت کمتری کار کنند.
ساعت آب جیرون قرن 12 در مسجد اموی در دمشق توسط محمد ساعتی ساخته شد و بعداً توسط پسرش رضوان بن ساعتی در کتاب ساخت ساعتها و استفاده از آنها (1203) توصیف شد. جزاری در رساله خود در مورد ماشین ها، که در 1206 نوشته شده است ، یک ساعت نجومی پیشرفته با قدرت آب توصیف کرده است. این ساعت قلعه حدود 11 متر (36 فوت) ارتفاع داشت و شامل نمایش زودیاک و مسیرهای خورشیدی و قمری و درهایی بود که باز می شد و هر ساعت یک مانکن را نشان می داد. در سال 1235 ، یک ساعت مجهز به آب که “ساعات تعیین شده نماز و زمان روز و شب را اعلام می کرد” در سالن ورودی مدرسه مستنصریه در بغداد ایستاده بود.
تاریخچه دستگاه های نوسانی اولیه در زمان گیرها
واژه انگلیسی ساعت برای اولین بار در انگلیسی میانی به صورت clok ، cloke یا clokke ظاهر شد. منشأ این کلمه به طور قطعی مشخص نیست. ممکن است از زبان فرانسوی یا هلندی وام گرفته شود و شاید بتوان آن را در کلکا لاتین پس از کلاسیک (“زنگ”) جستجو کرد. منابع ایرلندی قرن 7 و ژرمن های قرن 9 ساعت را به معنی “زنگ” ثبت کردند.
یهودیت ، مسیحیت و اسلام همه زمان هایی را برای نماز در نظر گرفته بودند، اگرچه انتظار می رفت که مسیحیان به تنهایی در ساعات خاصی از شبانه روز در نماز شرکت کنند. آنچه مورخ جو الن بارنت می گوید “پایبندی سختگیرانه به دعاهای تکراری بارها در روز گفته شد. “. هشدارهای زنگ دار به راهب وظیفه هشدار داد که زنگ راهبان را به صدا در آورد. زنگ هشدار او یک تایمر بود که از نوعی فرار برای زدن یک زنگ کوچک استفاده می کرد.
این مکانیزم پیشگام دستگاه فرار بود که در ساعت مکانیکی یافت می شد. در اروپای قرون وسطایی، ساعت های مکانیکی کاملاً پس از اختراع زنگ هشدار ایجاد شد، که برای هشدار دادن به مرد برای زنگ زدن صومعه استفاده می شد. ساعت مکانیکی با وزن، با کنترل یک لبه و فولیوت، ترکیبی از ایده های قبلی بود که از علوم اروپایی و اسلامی گرفته شده بود و یکی از مهمترین اختراعات در تاریخ اندازه گیری زمان بود. مشهورترین نمونه توسط هنری دی ویک در سال 1360 طراحی و ساخته شد. در 300 سال آینده، همه پیشرفت های زمان سنجی اساساً بر اساس آن توسعه یافته بود. اختراع منبع اصلی در اوایل قرن پانزدهم اجازه ساخت ساعت های کوچک را برای اولین بار داد.
ساعت های پیشرفته تر در قرن هفدهم و پربارترین دوران در زمان سنجی
از قرن هفدهم، کشف اینکه ساعتها می توانند توسط نوسان سازهای هارمونیک کنترل شوند، منجر به پربارترین دوران در زمان سنجی شد. لئوناردو داوینچی اولین نقاشی های شناخته شده یک پاندول را در 1493-1494 تولید کرده بود و در سال 1582 گالیله گالیله چرخش منظم پاندول را بررسی کرده و متوجه شد که فرکانس فقط به طول آن بستگی دارد. ساعت پاندول توسط کریستیان هویگنس، چندمثل هلندی، در سال 1656. این ساعت بسیار دقیق تر از انواع دیگر زمان سنج های مکانیکی بود که تعداد کمی از ساعت ها با مکانیزم لبه های خود و دست نخورده زنده مانده اند.
از دیگر نوآوری های موجود در زمان سنجی در این دوره می توان به اختراع ساعت های ضربه ای، ساعت تکرار شونده و فرار از ضربات مرده اشاره کرد. خطاها در ساعت های آونگ اولیه ناشی از تغییرات دما بود، مشکلی که توسط ساعت ساز یورکشایر جان هریسون و ساعت ساز انگلیسی جورج گراهام حل شد. این اختراع در سال 1895 نیاز به نوآوری های آنها را برطرف کرد.
قرن هجدهم
از قرن هجدهم، پیوستگی مداوم نوآوری ها و اختراعات منجر به دقت بیشتر دستگاه های اندازه گیری زمان شد. به دنبال فاجعه دریایی اسکیلی در سال 1707، پس از آن دولت به هر کسی که بتواند راهی برای تعیین طول جغرافیایی پیدا کند، جایزه ای اهدا کرد، هریسون مجموعه ای از ساعت های دقیق ساخت. ساعت برقی، که در سال 1840 اختراع شد، برای کنترل دقیق ترین ساعت های پاندولی تا دهه 1940 استفاده می شد، زمانی که برای اولین بار از تایمر کوارتز به عنوان پایه ای برای اندازه گیری دقیق زمان و فرکانس استفاده شد. ساعت مچی، که در طول جنگ بوئر به عنوان یک ابزار نظامی ارزشمند شناخته شده بود، پس از جنگ جهانی اول به نمادی از مردانگی و شجاعت تبدیل شد. در طول قرن بیستم ساعت مچی غیر مغناطیسی، ساعت های باتری، ساعت مچی کوارتز و ترانزیستورها و قطعات پلاستیکی همه اختراع شدند. ساعت های اتمی، که می توانند تا چند میلیاردم ثانیه در سال دقیق باشند ، دقیق ترین ابزارهای اندازه گیری زمان هستند که امروزه در کاربرد عملی مورد استفاده قرار می گیرند و برای کالیبراسیون ساعت ها و ابزارهای اندازه گیری زمان دیگر استفاده می شوند.
این تنها گوشه ای از سفر طولانی ساعت دیواری یا پاندولی روی دیوار یا کنار بوفه شما بود! نظر شما چیست؟ چه جزئیات دیگری از سفر پر رمز و راز این قطعه جدا نشدنی از دست ها و خانه هایمان می دانید؟ برایمان بنویسید!
درباره ی چشمه نور
کمپانی چشمه نور است با قدمتی ۳۰ ساله میباشد ؛ همه ی محصولات این شرکت دارای گارانتی ۱۲ ماهه میباشند، برای مشاهده ی آن ها میتوانید به سایت دکورشاپ مراجعه فرمایید.
امروزه ممکن است به دلیل مشغله ی کاری امکان خرید حضوری و یا حتی مشاهده ی مدل ها برایتان مشکل شده باشد ؛ یکی از سایت های معتبر که امکان خرید اینترنتی را برایتان ایجاد کرده است ، دکورشاپ میباشد .
البته این شرکت برای راحتی بیشتر شما ، امکان خرید اقساطی حتی بدون ضامن را در سایت فراهم کرده است و در صورتی که برای انتخاب محصول به مشکلی برخورد کردید میتوانید از پشتیبان های دکورشاپ به صورت رایگان مشاوره بگیرید .
برای مشاهده ی مقالات بیشتر به دکورمگ مراجعه کنید.